We belonged to something new

---
I see the dawn of a new beginning
This time, this time we can't go home.
I hear the streets of tomorrow calling,
I go, I go where you go.
Cause we belong to something,
We belong to something new
---


Dit waren ze dan, de 6 beste maanden uit m'n hele leven.
Ik wil niet te sentimenteel worden zo aan het einde, maar wat ik allemaal heb mogen meemaken het afgelopen half jaar gaat van z'n langzalzeleven niet meer overtroffen worden in hetzelfde tijdsbestek.


De eerste stappen voor deze reis zijn een jaar geleden gezet, toen Tobi, Remco en ik erachter kwamen dat we alledrie wel graag naar Londen heen zouden willen voor een buitenlandse stage. Remco moest helaas afhaken maar Tobi en ik zijn gegaan. Een best wel grote ;mag ik dat zeggen? Ja dat mag ik zeggen; gok. Ik ken Tobi nog geen 2 jaar en spraken elkaar vooral veel op school, nauwelijks erbuiten. Gelukkig heeft deze gok goed uitgepakt, want had me niemand voor kunnen stellen waarmee ik een half jaar beter had uitgehouden dan met hem. Zo'n beetje 90% van de tijd hingen we wel bij mekaar in de buurt, vandaar dat na 3 weken het Jorbs en Toobs vervangen werd door Torbs door de rest van het hostel.

Over de rest van dat hostel gesproken, ik heb nog nooit zo'n groep verschillende mensen gezien die zo goed met elkaar hebben kunnen opschieten. De harde kern met Tobi, Michiel, Romee, Beth, Nicole, Sharon, Kristy, Vanessa, Laurien, Britt, Miriam, Joost, Nathasja en ik zaten elke week wel minstens 5 avonden deels bij elkaar om een biertje/wijntje te drinken in 'Bar Hostel', de gang in het hostel die we voor de gelegenheid maar even een half jaar hebben gebuikt als hangplek. De afgelopen 27 weekenden zijn we 25 weekenden uitgegaan, zijn we ontelbaar vaak uit eten geweest en hebben we de meest geweldige dingen gedaan als groep. Ik sta versteld over hoe snel ik gehecht ben geraakt aan de mensen om me heen hier. Het is dan ook echt verschrikkelijk om iedereen nu zien weg te gaan en iedereen zien terug te keren richting huis. Mijn grote kleine Engelse vriendin Beth is zaterdag vertrokken en Tobi is woensdag vertrokken aangezien hij zondag met z'n vriendin naar Griekenland vertrekt voor een vakantie. Ondanks het midweekse vertrek hebben we ons afscheid niet zomaar aan ons voorbij laten gaan want dinsdagavond zijn we nog even wezen stappen in de Zoo Bar op Picadily Circus. Foi foi foi, wat een aampje weer...!!

Zelf zal ik dus maandag naar huis komen. Om 16:10 vlieg ik vanaf Heathrow met British Airways (doe maar duur) op Schiphol waar ik (hopelijk) om 18:20 land als de piloot een beetje z'n best doet tenminste.


---
In the mist of the midnight hour,
You said to me,
We are, we are a different kind.
Oh, like we've been kissed by a higher power,
Saying don't wait, don't wait until its gone.
Cause we belong to something,
We belong to something,
We belong to something new.
---


Eind Juli Youri nog op bezoek gehad, was leuk hem weer even te zien! Twee keer goed uit eten geweest alvorens hij weer naar huis keerde na 3 dagen Londen.

De 26e dus bij Olympique Lyon - Villareal en Arsenal - Wolfsburg geweest. Waar eind juli normaal gesproken wel een lekker temperatuurtje aanwezig had moeten zijn, zaten Tobi, Michiel en ik te koukleumen alsof we ergens in februari in de Grolsch Veste naar een zaaddodend Twente - Excelsior zaten te kijken. De plekken op een 5 meter van het veld kregen nog een extra gratis dimensie want wat krijg je als je op de 6e rij met je neus vooraan gaat zitten? Juist: een bak water op je kop bij het minste geringste Engels zomerbuitje. De poncho's waren natuurlijk al weer lang en breed uitverkocht tegen de tijd dat wij in de gaten hadden dat die misschien wel handig zouden zijn dus zat er niks anders op dan als een verdronken kwik, kwek en kwak te gaan zitten kijken naar een pot voetbal. De sfeer tijdens de wedstrijd van Arsenal maakte echter weer een boel goed.


---
We are the ones that will be remembered,
Singing,
This time, this time we can't go home.
Ooh like we've been kissed by a higher power,
Saying don't wait, don't wait until it's gone.
---


Het waren dus 6 top maanden met heel veel hoogtepunten en een aantal dieptepunten.

Om maar gelijk over die dieptepunten te beginnen, dat zijn dan toch de twee bezoekjes aan het ziekenhuis aan het begin en het einde van mijn stage in verband met mijn hartproblemen. Ontzettend k*t dat het dus niet bij één keer is gebleven vorig jaar juni, maar dat het dus iets terugkerends is. Wat de precieze oorzaak is, is nog niet bekend en de vraag is of ze die überhaupt ooit gaan vinden maar voor mezelf heb ik wel een idee.
Ander dieptepuntje is, hoe cliché het ook is, dat ik iedereen die ik heb leren kennen de afgelopen 6 maanden, moet achterlaten. Vooral de directe collega's van de housekeeping ga ik erg missen en dan hebben we het nog niet eens over alle mensen uit het hostel. Moet hier echter wel vermelden dat een reünie al gepland staat eind augustus in Amsterdam. Beth komt over en zoals het er nu naar uitziet zullen zo goed als alle Nederlanders er ook bijzijn.

Dan terugdenkend aan alle geweldige dingen die ik hier heb meegemaakt springen mijn gedachten gelijk uit naar een bepaald aantal memorabele momenten:
- Afrojack met Pasen.
- Electric Daisy Carnival met het hostel.
- De warmste dag Wimbledon ooit
- Koningsnacht in De Hems met een mannetje of 300.
- Alle 5 (ja alle 5) heren uit Enschede die langskwamen voor een weekendje.
- Onverwachts bezoek van pap en mam tijdens Youri's 1e bezoek
- Premier Leaugue of Darts
- Oma Kruse hier in Londen.
Al deze momenten samen en 100 anderen hebben het afgelopen half jaar bijzonder gemaakt zonder dat je het doorhebt op het moment zelf. Terugkijkend op het hele gebeuren hier zijn alle adviezen die op voorhand worden gegeven en alle wijze woorden inderdaad waar. Want ja, voor je het weet is het voorbij, en ja, de laatste helft is absoluut het leukste. Herinneringen en vrienden heb ik gemaakt voor het leven, ook daar is geen speld tussen te krijgen.

---
I tell you if you need to know,
Here is where my heart belongs.
Silver threads among the gold,
Kisses over Babylon.
This is more than a heart can bare,
Mercy on me.
We belonged to something,
We belonged to something,
We belonged to someting new.
---


Zoals ik al zei aan het begin, het was een gok om hierheen te gaan aangezien ik niet zou weten hoe het allemaal zou lopen. Terugkijkend denk ik dat het heel goed voor me is geweest zoals ik afgelopen half jaar heb doorgebracht en dat ik er misschien ook wel een beetje aan toe was. Je leert in zo'n half jaar heel veel, niet alleen qua studie, maar ook over werken zelf, andere mensen, andere culturen en je leert vooral heel veel over jezelf en hoe om te gaan met allerlei zaken.

Dit is dan dus ook automatisch het laatste reisverslagje van mij. Aan alles zit een einde (en een worst wel twee) en ik wil bij deze mijn waardering uitspreken aan mijn lezer, want dat zijn uiteindelijk toch de mensen waar je voor schrijft als reporter in Londen! Leuk dat jullie geïnteresseerd waren en bedankt voor de reacties van mensen, hoop dat jullie het leuk hebben gevonden om wat mee te krijgen van mijn leventje hier en ik heb er zin in om jullie allemaal weer te spreken de aankomende tijd!


En met het einde van dit verslag komt ook weer de planning voor de aankomende tijd op tafel te liggen.

- Branco uut Battum/Bathem/Bathmen komt nog langs dit laatste weekendje.
- Vakantie. Vakantie. Vakantie. Vakantie.
- 29&30 augustus de London reünie in Amsterdam & Fleringen(of all places) & Saasveld
- 31 augustus weer naar school. Godgodgodgodgod wat een vooruitzicht weer...
- 12 september Twente weer aan een overwinning helpen door eindelijk weer aanwezig te zijn in de Grolsche Veste.
- 18 oktober klinkt een heel eind vooruit maar voor het Amsterdam Dance Event zijn er al tickets gekocht voor Axwell^Ingrosso (2 van de 3 leden van de Swedish House Maffia, bekend van Something New, Dream Bigger en Sun is Shining) in de HMH.


Bijgevoegd nog een paar leuke Kodak momentjes van de afgelopen tijd:)



Tot snel