Het halfvolle glas

Liebe, Liebe, Liebe Leute!


Vandaag weer een lap tekst uit de pen van jullie razende reporter, jullie rots in de branding, jullie licht in de duisternis, jullie pauze in de show van de toppers, jullie eind-fluitsignaal bij een wedstrijd van FC Twente en jullie laatste beetje tandpasta in de tube, kortom: jullie mogelijkheid om even een geluksmomentje te vinden tijdens de dagelijkse bezigheden.


Het gaat ongekend snel, maar ik zit ondertussen al over de helft van mijn stage! Exact 3 maanden en 7 dagen zit ik nu hier, wat er voor zorgt dat ik nog 3 maanden en 1 dag te gaan heb. Terugkijkend op de afgelopen 3 maanden kan ik zeggen dat de mooiste helft er nog aan zit te komen met heel wat op de planning, waar ik later op terug zal komen.


Mijn afgelopen week werd opgefleurd door de komst van Youri. Woensdagmiddag heb ik hem opgehaald van het station en hebben we ingecheckt hier in het hotel. Ik heb die middag gewoon nog gewerkt tot 17:00 uur om me daarna op te frissen en uit eten te gaan met broerlief. Nou hadden we al een tijdje geleden een reservering gemaakt voor een zeer speciaal restaurant voor deze dag en het was dan ook genieten geblazen. In 'The Shard', het hoogste gebouw van Europa, hebben we op de 32e verdieping bij een zeer luxueus, mag ik dat zeggen? Ja dat mag ik zeggen, een hapje gegeten. Het uitzicht bij het raam was geweldig en de gerechten waren werkelijke kunstwerken van buitenproportionele (een woord, dat je niet zo vaak hoort: buitenproportionele) schoonheid. De rekening na afloop was er dan ook naar, maar onder het mom van 'je bent er toch maar een keer' kun je heel veel veroorloven.
Donderdag dag een rondje Londen gedaan en langs alle hoogtepunten geweest. Bij terugkomst in het hotel na het avondeten klopte er iemand op de deur en bij het openen van deze deur, schrok ik me helemaal het spreekwoordelijke rot. Je moet er heel wat voor doen om mij sprakeloos te krijgen, maar op dat moment lukte dat prima. Voor de deur stonden namelijk pap en mam die vanuit hun vakantie in Turkije zo door waren gevlogen naar Londen als verassing! Youri en een aantal andere mensen hier in het hotel wisten er al van en hadden het allemaal behoorlijk goed geheim weten te houden. Met z'n 4en gisteren Londen zelf in geweest en 's avonds het buikje weer goed rond gegeten. Vanmorgen zijn ze alle 3 weer huiswaarts gegaan en ik ben ondertussen weer aan het werk. Super geslaagde verassing!


Na dit geweldige nieuws is er ook droevig nieuws te melden. Een week geleden vond mijn laptop het noodzakelijk om zijn harde schijf niet meer te herkennen en dus kom ik nu niet verder dan de zogenaamde BIOS tijdens het opstarten. Ook mijn grote ICT vriend in Enschede MC Martin heeft me niet kunnen helpen, dus zat er niks anders op dan hem naar huis mee te laten nemen en hopen dat ie daar gerepareerd kan worden. Het meest vervelende ervan is dat ik nu ook 's avonds geen series/films en RTL XL kan kijken. Momenteel blijft het bij het kijken naar de herhalingen van de NPO via de mobiele telefoon. Nu ik dit zo zit te schrijven bedenk ik me dat er misschien wel een Netflix-app is, maar eens even checken dus.


Een kleine twee weken geleden stond er de Londen Marathon op het programma. Wereldwijd wordt deze marathon gezien als een van de grootste marathons ter wereld en wij als hotel hadden het genoegen om de organisatie en een aantal wedstrijdlopers te huisvesten. Dit gaat ongeveer zo in z'n werk:

- Een maand voor de marathon. De eerste stressjes beginnen langzaam te komen. Er stromen verzoeken binnen van lopers die in ons hotel logeren, de leiding wil om de twee uur een andere kamer voor een bepaald persoon en overal in het hotel moet alles perfect verzorgd zijn.
- 10 dagen voor de marathon. De eerste werknemers van de marathon arriveren. Zij dragen eensgezind allemaal dezelfde blauw/roze polo, dezelfde trainingsbroek en dezelfde hardloopschoenen. Ze verbouwen onze grootste vergaderruimtes tot een mediacentrum en de gehele 12e verdieping met vergaderruimtes wordt ingericht als tijdelijk werk-onderkomen van een 100-tal medewerkers van de marathon.
- 3 dagen voor de marathon. In het hotel zijn alleen maar blauw/roze polo's en trainingsbroeken te zien en in de lobby is het een drukte van jewelste. De eerste wedstrijdlopers arriveren waaronder de Nederlands/Keniaanse kanshebster Kiplagat, wereldrecordhouder marathon voor vrouwen sinds 2005(!) Paula Radcliffe en de gehele groep wedstrijdrijders voor de rolstoel marathon, tevens het wereldkampioenschap voor hen.
- De marathon dag zelf. Alle stress heeft plaatsgemaakt voor een opgewekte sfeer onder al het personeel. Op de 6e verdieping van het hotel mogen we vanaf het dak de deelnemers aanmoedigen en toejuichen. Een aantal belangrijke bobo's uit andere hotels van de keten komen ook bij ons genieten van het uitzicht en dit geweldige evenement en voordat je het weet sta je tussen de Wilfred Genee's kapsels van deze wereld en de veel te veel opgespoten Chanel, D&G en Burberry parfummetjes.

Voor het hotel is dit het evenement van het jaar omdat de marathon bakken met geld binnen brengt (Twente kan er een groot gat in de begroting mee opvullen) en het een enorme boost geeft aan de naam van het hotel. Om nog maar eens aan te geven hoe groot dit evenement is: 170.000 aanmeldingen, 40.000 deelnemers en zo'n 650.000 toeschouwers. Da bin geen kleine dingen!


Een ander zeer tof feestje waar dan weer geen 650.000 toeschouwers in Engeland heen gingen, was Koningsdag. Met een groep van een mannetje of 10 bestaande uit Nederlanders, een Engelse en een Roemeen zijn we naar Nederlandse café De Hems gegaan en we hadden niet verwacht dat het er zo druk was. Er stond een rij buiten waar je u tegen zegt waarin we ruim een uur hebben gewacht om daarna onder het genot van een heerlijke Grolsch (misschien waren het er twee)(of misschien ook wel drie)(waarschijnlijk vier)(nee het waren er toch 5)(ik was de tel al snel kwijt, vergeef me) mee te blèren met Guus, Marcelino Wunderlich en de Zangeres Zonder Naam. Diegenen die mee een beetje kennen weten dat ik dit soort muziek afkeur maar voor een avond heb ik me er niet aan gestoord en gewoon genoten van alles wat de Nederlandse muziekindustrie voortbrengt. Een van de betere feestjes hier so far.


Terugkomend op de mooie helft die nog voor me ligt, dat komt niet omdat het afgelopen half jaar geen zak aan was:)
Ik verwacht een mooier tweede helft vanwege het mooie weer dat er aankomt, wat betekend dat we met voetbal en handdoekje af kunnen reizen naar Hyde Park op onze vrije dagen. Tevens staan er nog wat andere zaken op het programma:
- Over 13 dagen keer ik huiswaarts voor een 10-daagse vakantie. Ik zal vrijdagmorgen de 22e mei aankomen op Dusseldorf. Enkele plannen voor deze vakantie zijn al gemaakt, waaronder Freshtival (een jaarlijks dance-festival op het Rutbeek) en natuurlijk een aantal avonden in de Enschedese binnenstad!
- 11 juni komen pap, mam en oma Kruse hier!
- 11 juli vind hier vlakbij Londen het Electric Daisy Carnival plaats. Een wereldwijd dance feest dat vooral groot is in Amerika. Met een aantal medebewoners gaan we genieten van de deuntjes van o.a. Tiesto, Hardwell, Markus Schulz en Steve Aoki (voor de kenners) in de Milton Keynes Bowl samen met 60.000 anderen.
- 8 augustus. Klasgenoot Branco is van plan, twee dagen nadat ie terugkomt van z'n stage in Australie, om deze kant op te komen om samen mijn laatste weekendje hier mee te pakken.



Zo dat was m weer voor vandaag. 'T was weer een helse bevalling om deze lap tekst op papier te zetten, maar voor je lieftallige lezers moet je toch wat overhebben, en dat heb ik!


Twotothelooto!