......41..40..39..

Mensen, wees gerust, ik leef nog! Ik was even van de radar verdwenen maar ben nu weer terug met een mooi (mag ik dat zeggen? Ja, dat mag ik zeggen) verhaal uit de Wolberink koker. Want na een maand van stilte hebben er natuurlijk een aantal zaken plaatsgevonden waar ik jullie mee wil lastig vallen met als hoogtepunt, gisteren.



Want sinds maandag is hier in Londen het wereldberoemde Wimbledon tennistoernooi aan de gang en gisteren was het aan mij de beurt om te gaan kijken bij het heilige gras. Vorig jaar al een keertje bezocht tijdens een normale tour maar nu dus tijdens het toernooi om een aantal wedstrijden te gaan bekijken! Omdat Wimbledon een van de weinige evenementen is waar de meeste kaarten nog gewoon 's ochtends aan de deur worden verkocht, ben ik met 5 anderen uit het hostel om 03:00 uur 's nachts opgestaan om vervolgens om 05:00 uur eindelijk bij Wimbledon park te zijn.

Daar aangekomen hoopten we dat we ons onder de eerste 1500 mensen in de rij bevonden om zo kaarten voor het Centre Court, Court 1 of Court 2 te kunnen scoren (500 per baan in de losse verkoop). Door gewoon in de rij te staan maak je de meeste kans op kaarten voor deze banen, tenzij je connecties hebt of sponsor bent. Eenmaal in de rij krijg je een zogenaamd 'rijnummer' waardoor je niet voor kunt kruipen en ook gewoon even uit de rij kunt om later terug te keren. Onze nummers waren 2076 t/m 2081 waardoor we geen kaarten voor de bovengenoemde banen konden kopen, maar het moesten doen met 'ground tickets' waardoor je alle andere banen(3 t/m 19) konden bekijken. Hierop spelen de iets mindere goden, maar het geeft je wel de kans om de Nederlanders te zien die meestal al uit het toernooi liggen op de derde dag, of op de bijbanen spelen. Zelf zijn we rond 10:00 uur binnen gekomen na dus 5(!) uur in de rij te hebben gewacht. Achteraf(ja achteraf is altijd alles makkelijk) bleek dat we gerust 3 uur later hadden kunnen komen, want zelfs mensen met rijnummer 9961 kwamen nog binnen rond 12:00 uur.

Iets dat vernoemd moet worden in dit verhaal, is dat gisteren de warmste Wimbledon dag ooit was. Het kwik steeg tot 35,8 graden en ik kan je vertellen dat dat geen pretje is als je vanaf 6 uur 's ochtends al in de zon zit. Het mocht de pret echter niet drukken en ik heb dan ook flink genoten van de Pimms en strawberries with cream. Om 17:00 uur 's middags gaan de tickets van bezoekers die het Centre COurt, COurt1 of Court 2 eerder hebben verlaten, opnieuw verkocht. Voor 5 pond (eurotje of 7) kun je dan opnieuw kaarten halen voor de laatste paar uur. Ik en Tobi hebben kaarten gekocht voor Court 1. waar we Wawrinka hebben zien spelen. Van de laatste set heb ik helaas weinig meegemaakt; de binnenkant van mijn ogen waren interessanter om te bekijken dan zo'n tennispartij van internationaal topniveau. Rond 20:00 uur zijn Tobi en ik weer met de metro richting huis gegaan en rond 21:30 lag ik in mijn bedje.



Begin juni, de 11e om precies te zijn, kwamen pap, mam en oma Kruse op bezoek. Ze sliepen hier in het hotel wat betekende dat ook ik 's ochtends kon genieten van een ontbijtje. Oma was nog nooit in Londen geweest en dus zijn we op vrijdag de hop-on-hop-off gestapt om overal een kijkje te nemen. De vrijdag was dan ook een drukke dag met veel geslenter en veel zonuren in de buitenlucht. De zaterdag bestond uit winkelen in Oxford Street en biertjes drinken op het terras van het hotel. Zondags na het ontbijt afscheid genomen om elkaar weer te zien over 2 maanden!



Twee weken geleden samen met een aantal anderen nog naar de Ministry of Sound geweest. Deze tent staat in de top 10 van beste clubs ter wereld en de prijzen waren er ook naar. Entree aan de deur was €35 en veur een klein pilsje betaal je €7. Muziek was echter lekker en je kunt weer heel veel wegwerken onder het motto: ik-zit-hier-toch-nog-maar-een-maand.



Daarnaast moet elke afdeling in het hotel eens per jaar een zogenaamde themalunch organiseren. Je raad het al, in juni was het de beurt aan Housekeeping en besloot ik dit maar een beetje op me te nemen. Met het samenstellen van een heel menu en het in het thema zetten van de kantine was het een geslaagde Wimbledon-lunch.



En met het eindigen van juni gisteren, breekt ook de laatste volle maand aan. Want nog 39 dagen precies en dan kom ik naar huis.
Nog 39 dagen genieten van het heerlijke eten hier, nog 27 werkdagen, nog 6 weekenden feesten, nog 2 bezoekjes en nog 1 vluchtje naar huis.
Maar tot dan staan er nog leuke zaakjes op het programma. Onder andere komen Youri en Branco nog naar Londen, is volgende week zaterdag Electric Daisy Carnival, zijn er volop afscheidsfeestjes en ga ik toch nog een voetbalwedstrijd zien (Arsenal, Marseille, Wolfsburg en Villareal tijdens de Fly Emirates Cup). Nog genoeg om de laatste maand onvergetelijk te maken dus.



Cheers guys!